27 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ | ΟΛΑ ΤΑ ΤΕΥΧΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης [ΕΔΩ]

Το ΘΕΑΤΡΟ υπήρξε ένα πρωτοποριακό, καινοτόμο περιοδικό, που κάλυπτε όλο το φάσμα των παραστατικών τεχνών, το οποίο εξέδιδε από το 1961 έως το 1981 ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότης Κώστας Νίτσος (1920-2015).

Το «Θέατρο», ένα από τα πιο προοδευτικά και έγκυρα πολιτιστικά περιοδικά σε διεθνές επίπεδο, υπήρξε το βασικό περιοδικό θεατρικής παιδείας στη χώρα. Αποτελεί συλλεκτικό περιοδικό που συγκεντρώνει ακόμα και σήμερα το ενδιαφέρον όσων θέλουν να ερευνήσουν τις ιστορικές, καλλιτεχνικές και κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες αναπτυσσόταν η τέχνη στις δεκαετίες του 60 και του 70 τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Οι κληρονόμοι και κάτοχοι των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων του αείμνηστου δημοσιογράφου, συγγραφέα και εκδότη Κώστα Νίτσου, Έφη Ροδίτη-Νίτσου και Ελισάβετ Νίτσου, παραχώρησαν στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης την άδεια ψηφιοποίησης του συνόλου των τευχών του ιστορικού περιοδικού, με σκοπό την προβολή και ελεύθερη διάθεσή τους στο διαδίκτυο, προς όφελος της έρευνας και της γνώσης, για προσωπική, εκπαιδευτική ή ερευνητική χρήση, μη κερδοσκοπικού / εμπορικού χαρακτήρα, στη μνήμη του Κώστα Νίτσου και σε εκπλήρωση σχετικής επιθυμίας του για τη διάδοση του έργου του. [ΕΔΩ]

---

Παγκόσμια ημέρα θεάτρου
Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. Κατά καιρούς μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς, Τζον Μάλκοβιτς, Ντάριο Φο κ.ά.

Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου είθισται να διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.

ΠΗΓΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ [ΕΔΩ]

Read Full Post »

Αλέξης Σολομός «ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ» – με αφορμή μια «επιτυχημένη» θεατρική παράσταση

Με αφορμή ένα θεατρικό έργο που παίζεται για δεύτερη χρονιά με μεγάλη επιτυχία, όσον αφορά τη συμμετοχή του κοινού αλλά και στην υποδοχή του, καταφύγαμε στο βιβλίο του Αλέξη Σολομού.

Στο βιβλίο του ο συγγραφέας και θεατράνθρωπος παρουσιάζει δώδεκα σταθμούς στην ιστορία της Θεατρικής Τέχνης.

Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η «Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ [ΕΔΩ] και το θέατρο του Στανισλάφσκη» ο Αλέξης Σολομός αναφέρει:

«Τον Ιούνιο το 1897 ο Στανισλάφσκη πέρασε, στο Μπαζάρ Σλαβ της Μόσχας, μιαν ολόκληρη ξάγρυπνη νύχτα, που στάθηκε αποφασιστική στην εξέλιξη του σύγχρονου θεάτρου. Στην ιστορική αυτή βεγγέρα, που βάσταξε δέκα οκτώ ώρες – απ΄ τις 2 τ΄απόγεμα ίσαμε τις 8 το πρωί – είχε για συνομιλητή του το θεατρικό συγγραφέα και κριτικό Βλαδίμηρο Νεμίροβιτς – Νταντσέσνκο. Θέμα τους είταν: η επιτακτική ανάγκη της δημιουργίας ενός θεάτρου με ανόθευτες και δραματικές βάσεις.

Τα μεγάλα αυτοκρατορικά συγκροτήματα της Πετρούπολης και της Μόσχας μπορούσαν τον καιρό εκείνο να καυχυθούνε για μερικούς καλούς ηθοποιούς ή σκηνογράφους. μα παντού βασίλευε ο καμποτινισμός, ο ιμπεριαλισμός. το πνεύμα της επίδειξης και της ευρωπαϊκής μίμησης. Εκείνο που χρειαζόταν ήταν ένα δημοκρατικό θέατρο, δίχως ιεραρχικές διακρίσεις και προσωπικές φιλοδοξίες, με μόνη θρησκεία το λόγο του δραματικού ποιητή και μόνο ιερέα το σκηνοθέτη.

Δεν ξέρω πόσο κουβέντιασαν εκείνο το βράδυ για το υποσυνείδητο του ηθοποιού….. Τις πρωινές ώρες είχανε φτάσει, πίνοντας το τσάι τους, σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες της θεατρικής αυτής εξόρμησης. Ιδού ένα μέρος απ΄το διαλογό τους:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θεωρείται προικισμένο τον ηθοποιό Τάδε:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εξαιρετικά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα τον πάρετε στο θίασό σας:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι

ΕΡΩΡΗΣΗ: Γιατί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γιατί έχει προσαρμόσει το ταλέντο του στις απαιτήσεις του κοινού, το χαρακτήρα του στα κέφια του θεατρώνη κι ολόκληρη την ψυχή του στα προβλήματα του ταμείου. Είναι ποτισμένος μ΄ αυτό το δηλητήριο και δε μπορεί να γιατρευτει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Και τι λέτε για την ηθοποιό Δείνα:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχει ταλέντο, αλλά δεν κάνει για μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν αγαπάει την τέχνη. Αγαπάει τον εαυτό της μεσ’ στην τέχνη.

Μ΄ αυτόν τον τρόπο, αποκλείστηκαν, όπως είταν φυσικό, πολλοί ηθοποιοί και ιδιαίτερα οι πιο ονομαστοί.

Read Full Post »