«Τι είναι Κοινωνική Οικολογία», Βιβλιοπέλαγος, 1992.
Περισσότερα στο ECOLEFT
Archive for Αύγουστος 2012
Μάρεϊ Μπούκτσιν: «Τι είναι Κοινωνική Οικολογία»
Posted in Βιβλία, Κοινωνιολογία, Οικολογία, Περιβάλλον, Πολιτική, Φιλοσοφία, tagged Ελευθεριακός κοινοτισμός. Κοινωνική Οικολογία, Μάρρεϊ Μπούκτσιν, Murray Bookchin on 25/08/2012| Leave a Comment »
Το δέντρο που πληγώναμε/ The Tree We Hurt (1986) – «Η σκέψη μας και η ψυχή μας είναι στις μυρωδιές της Χίου»
Posted in Γεψγραφία, Εκπαίδευση, Κινηματογράφος, Κοινωνιολογία, Περιβάλλον, Τέχνες, tagged Δήμος Αβδαλιώτης, Μαστίχα, Το δέντρο που πληγώναμε, Χίος, The Tree We Hurt on 22/08/2012| Leave a Comment »
David Lindley: Η αρχή της αβεβαιότητας
Posted in Βιβλία, Βιογραφίες, Εκπαίδευση, tagged David Lindley, Η αρχή της αβεβαιότητας on 21/08/2012| Leave a Comment »
«Δεν μου αρέσει το είδος της φυσικής σου…», δηλώνει ο Αϊνστάιν στον Χάιζενμπεργκ. Ο κορυφαίος φυσικός πλησιάζει τα 50. Είναι ο «παλαιός» της επιστήμης· όλοι τον σέβονται, όμως τη σπουδαία δουλειά την κάνουν πλέον οι νέοι επιστήμονες.
Όλη τη νύχτα ο Χάιζενμπεργκ βρισκόταν σε κατάσταση υπερδιέγερσης· δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Έγραφε και ξανάγραφε τις «τρελές» εκφράσεις του για τη θέση και την ταχύτητα εφαρμόζοντας τα νέα, αναμορφωμένα μαθηματικά του. Με το πρώτο φως της ημέρας βγήκε στην ακρογιαλιά και ξάπλωσε στα βράχια κάτω από τις ευεργετικές, ζεστές ηλιαχτίδες. Αυτό που ανακάλυψε ήταν ένα δώρο από ψηλά. Οραματίστηκε τις συγκλονιστικές συνέπειες των «τρελών» υπολογισμών του. «Επιτέλους… κάτι συνέβη», σκέφτηκε γεμάτος θαυμασμό.
Για τους επιστήμονες, τίποτε δεν συνέβαινε τυχαία. Υπήρχε αβεβαιότητα ως προς τα αποτελέσματα των πειραμάτων και την επαλήθευση των θεωριών, όμως, στο τέλος, οι νόμοι της ‘ κλασικής φυσικής αποκαθιστούσαν την τάξη και την προβλεψιμό-τητα.Όχι πάντα! Άλυτα προβλήματα πυρπολούσαν το μυαλό νεαρών, ιδιοφυών επιστημόνων – και μέσα από ρηξικέλευθες λύσεις προέκυπταν επιστημονικές ανατροπές. Η «αρχή της αβεβαιότητας» του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ ήταν μία απ’ αυτές. Αντιπροσώπευε το επιστέγασμα της «κβαντικής μηχανικής», η οποία είχε ήδη ανατρέψει πολλές από τις πεποιθήσεις της κλασικής φυσικής, σε μια απόπειρα να ερμηνευτούν ζητήματα που αδυνατούσε να διαχειριστεί η παλαιότερη φυσική.
Περισσότερα ΕΔΩ
Paulo Coelho/ Πάολο Κοέλο: «Ο νικητής είναι μόνος»
Posted in Βιβλία, Κοινωνιολογία, Φιλοσοφία, tagged Έρωτας, Ο νικητής είναι μόνος, Πάολο Κοέλο, Paulo Coelo on 17/08/2012| Leave a Comment »
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
«Η απιστία δεν οφείλεται σε πλεόνασμα ορμονών ή σε ματαιοδοξία, αλλά είναι γενετικά προδιαγεγραμμένη σε όλα σχεδόν τα ζώα. Το μοναδικό είδος στη φύση που δε διαπράττει μοιχεία είναι ένα παράσιτο , το diplosoon paradoxum. Οι δύο σύντροφοι συναντιούνται όταν είναι ακόμα νέοι και τα σώματά τους συγχωνεύονται και γίνονται ένας οργανισμός . Όλα τα υπόλοιπα ζώα ενδέχεται να διαπράξουν μοιχεία.»
«Αν πιστέψεις στη νίκη , θα πιστέψει και η νίκη σε σένα . Ρίσκαρε τα πάντα στο όνομα της ευκαιρίας και απομακρύνσου από ότι σου προσφέρει έναν κόσμο άνεσης. Ταλέντο έχουν οι πάντες . Χρειάζεται όμως θάρρος για να το χρησιμοποιήσεις.»
«Όλοι έχουν ένα σκοπό σε αυτήν τη ζωή, που λέγεται Αγάπη. Όμως η Αγάπη δεν πρέπει να επικεντρώνεται σε ένα μόνο άνθρωπο , είναι σκορπισμένη σε όλο τον κόσμο, περιμένοντας να την ανακαλύψουν.
«Ποτέ μα ποτέ δε θα φέρεσαι λες και εξαρτιέσαι από το επάγγελμά σου για να ζήσεις , ακόμα και αν είναι έτσι.»
«Μερικές φορές ο δρόμος εμφανίζεται μόνο όταν ξεκινάς να περπατάς.»
«Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και πρέπει να ασκούν αυτό τους το δικαίωμα και να επιμένουν μέχρι τέλους.
«Όταν είναι κανείς ερωτευμένος πάντα πιστεύει ότι βλέπει τον έρωτα της ζωής του στο δρόμο, στα πάρτι, στα θέατρα.»
———————————–
«Έγραψα αυτό το βιβλίο όταν αποφάσισα να φωτογραφήσω την εποχή μου», λέει ο διεθνώς επιτυχημένος συγγραφέας Paulo Coelho. Στο «Ο νικητής είναι μόνος», το δωδέκατο μυθιστόρημά του, ο Paulo Coelho καταπιάνεται για μια ακόμα φορά με τα θέματα που έχουν αποτελέσει έμπνευση για εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο: την αναζήτηση του πραγματικού μας εαυτού, το φόβο, το τίμημα της φήμης και το πώς ο πλούτος, η υπερβολή και η ρηχότητα μπορεί να καταστρέψουν σχέσεις και πνευματικές αξίες.
Το «Ο νικητής είναι μόνος» είναι γεμάτο σκέψεις για την προσωπική δύναμη και τα αθώα όνειρα που χειραγωγούνται ή καταστρέφονται από την επιτυχία. Εκτυλίσσεται μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, στον κόσμο της μόδας και του κινηματογράφου, στο φεστιβάλ των Καννών. Ο Ιγκόρ, ένας επιτυχημένος και πλούσιος Ρώσος επιχειρηματίας, ψάχνει κάποιον να θυσιάσει στο όνομα της αγάπης για να στείλει ένα μήνυμα στην πρώην γυναίκα του, την Εύα. Καθώς πάντα πίστευε ότι η ζωή του μαζί της ήταν μέρος ενός θεϊκού σχεδίου, της είχε πει ότι θα κατέστρεφε κόσμους ολόκληρους για να την ξαναφέρει κοντά του αν ποτέ την έχανε. Καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία και εκτροχιάζεται η ηθική, έρχεται στην επιφάνεια η πάλη μεταξύ μιας δύναμης του κακού, που παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο ενός καθ’ έξη δολοφόνου, και της κοινωνίας.
Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερα για το βιβλίο.
Νίκος Καζαντζάκης: «Ταξιδεύοντας»
Posted in Βιβλία, Βιογραφίες, Εκπαίδευση, Περιβάλλον, Ποίηση, Συγγραφείς, Φιλοσοφία, tagged Έρωτας, Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας on 15/08/2012| 1 Comment »
Η πρόθεση μας δεν είναι να παρουσιάσουμε το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, ούτε ακόμα τις ταξιδιωτικές αναφορές… Αν θέλετε να διαβάσετε κάτι ως προετοιμασία ενός μικρού αποσπάσματος που θα ακολουθήσει πατήστε ΕΔΩ ΕΔΩ για να δείτε περιληπτικά τη βιογραφία του και ΕΔΩ για το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη.
Σε μια γαλλική ραδιοφωνική εκπομπή το 1954, ο γάλλος δημοσιογράφος Ρομπέρ Σαντούλ ρώτησε τον Νίκο Καζαντζάκη, «Ποιο πράγμα είχε τη μεγαλύτερη επίδραση στη ζωή σας;»
Κι εκείνος απάντησε «Τα όνειρα και τα ταξίδια. Ένα αρχαίος Αιγύπτιος είχε πει “Μακάριος ο άνθρωπος που είδε το πιο πολύ νερό στη ζωή του”…. Βλέπετε, αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ, να δω όσο πιο πολύ νερό και όσο πιο πολύ γη, προτού πεθάνω…»
—————–
(Αφιερώνεται στους ταξιδευτές του νου , της ψυχής και του Έρωτα/ RsB)
Νίκος Καζαντζάκης: Ταξιδεύοντας…
Το Ταξίδι είναι ένα συναρπαστικό κυνήγι, και βγαίνεις έξω και δε μπορείς να ξέρεις τι πουλί θα σου λάχει. Το Ταξίδι είναι σαν το κρασί, και πίνεις και δε μπορείς να μαντέψεις τι οράματα θα κατεβούν στο κεφάλι σου. Σίγουρα, ταξιδεύοντας, βρίσκεις πάντα ό,τι μέσα σου έχεις. Χωρίς να το θες, από τις αναρίθμητες εντυπώσεις που πλημμυρίζουν τα μάτια σου κάνεις επιλογές και διαλέγεις ό,τι περισσότερο ανταποκρίνεται στις ανάγκες ή στις περιέργειες της ψυχής σου. «Αντικειμενική» αλήθεια υπάρχει μονάχα στους φωτογραφικούς θαλάμους, στις ψυχές που βλέπουν κρύα, χωρίς συγκίνηση, δηλαδή χωρίς βαθιά επαφή, τον κόσμο.
Όσοι πονούν κι αγαπούν συνεργάζονται με μυστική επικοινωνία με το τοπίο που βλέπουν, με τους ανθρώπους που σμίγουν και με τα γεγονότα που διαλέγουν. Γι’ αυτό κάθε άρτιος Ταξιδευτής δημιουργεί πάντα τη χώρα όπου ταξιδεύει..
Νίκος Καζαντζάκης
Άγγελος Σ. Βλάχος: Η διαλείπουσα ζωή του Δημήτρη Σπέρη
Posted in Βιβλία, Ιστορία, Κοινωνιολογία, tagged Άγγελος Σ. Βλάχος, Η διαλείπουσα ζωή του Δημήτρη Σπέρη on 12/08/2012| Leave a Comment »
Υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς που μπορεί να τους έχουμε ακουστά αλλά που ελάχιστα γνωρίζουμε για το έργο τους.
Ένας από αυτούς είναι και ο Άγγελος Σ. Βλάχος. Είχαμε διαβάσει το δίτομο έργο του «Ένας Φιλέλλην για το ’21» όμως μέχρι εκεί. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι φίλοι να μας προτείνουν βιβλία, ταινίες, εκθέσεις – γιατί είναι αλήθεια ότι σπάνια εμπιστευόμαστε τους κριτικούς και τα αφιερώματα.
Το βιβλίο που μας πρότεινε η φίλη μας είναι «Η διαλείπουσα ζωή του Δημήτρη Σπέρη» του Άγγελου Σ. Βλάχου το διαβάσαμε γρήγορα, σε διάστημα δύο ημερών, και πραγματικά μας εντυπωσίασε. Στο RsB δεν κάνουμε κριτική βιβλίων, απλά παρουσιάζουμε ότι θεωρούμε πρώτα απ΄ όλα ενδιαφέρον για εμάς… και λέμε ¨μπορεί να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον και κάποιου άλλου».
Άρα…. Σας συνιστούμε να το διαβάσετε, αλλά και να μάθετε περισσότερα για το συγγραφέα ΕΔΩ.
Εμείς επειδή το βιβλίο το δανειστήκαμε και δεν «αφήσαμε τα ίχνη μας» επάνω του με υπογραμμίσεις, αντιγράψαμε κάποιες σκόρπιες φράσεις που μας άρεσαν. Μπορεί να σας αρέσουν….
«… κάθε έμπορος αντιπαθεί εξ ορισμού τους διανοούμενους θεωρώντας τους κηφήνες της κοινωνίας, ακατάδεκτους και ψηλομύτες…» (σ.126)
¨… Μία δολοφονία, μία τύφλωση…δεν είναι έγκλημα γυμνό. παραδοτέο στις σιαγόνες της τρέχουσας δικαιοσύνης, της πρόσκαιρης αυτής ευκαιριακής λειτουργίας ενός τμήματος της κοινωνίας, οργανωμένου, τεταγμένου να την υπηρετήσει εναντίον του παραβάτου των κανόνων συμβιώσεως. Είναι δολοφονίες με συνέπειες καθοριστικές, με ειδικό ιστορικό βάρος, που δεν μπορούν να κριθούν παρά μόνον από τις μακρινές επερχόμενες γενεές που θα μπορέσουν – αν ποτέ τούτο γίνεται – να τοποθετήσουν τις πράξεις αυτές στο επίπεδο και την κατηγορία που τους αρμόζουν….» (σελ. 144/5) …. RsB: Σας προτείνουμε ένα παιχνίδι. Στη θέση των λέξεων «δολοφονία» «τύφλωση» να βάλετε κάποιες άλλες λέξεις που να έχουν σχέση με τη διαφορετικότητα και να κάνετε δικούς σας συνειρμούς)
«… Περνούν όμως πιο γρήγορα καημοί, λύπες και πόνοι απ΄ τους μεγαλουσιάνους παρά απ΄ τον ψιλολαό. Έχουν στο κεφάλι τους τόσες φροντίδες… ώστε διασκεδάζεται η σκέψη τους σε πολλά μερίδια και βρίσκουν έτσι ανακουφίσεις…» (σελ. 160)
Σάββατο 18 Αύγουστου 2012: Έκθεσης ζωγραφικής «Εγκώμιον Νοτίου Πηλίου»
Posted in Εκδηλώσεις, Ζωγραφική, Περιβάλλον, Τοπογραφία, Φωτογραφία, tagged Δημήτρης Μοράρος, Πήλιον on 12/08/2012| Leave a Comment »
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
To Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ό Δήμος Νοτίου Πηλίου καί τo Πήλιον Όρος,
σάς προσκαλούν στά εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής «Εγκώμιον Νοτίου Πηλίου»
του Δημήτρη Μοράρου,
τό Σάββατο 18 Αύγουστου 2012 στίς 7.30 μ.μ.
στο Πολιτιστικό Κέντρο Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Πάου Αργαλαστής.
Jean – Michel Guenassia: «Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων»
Posted in Βιβλία, Ευρώπη, Κοινωνιολογία, Πολιτική, tagged Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων, Jean - Michel Guenassia on 05/08/2012| Leave a Comment »
Μας το σύστησαν ως ¨ αντικαταθλιπτικό» και σκεφτήκαμε ότι ίσως να αφορά και άλλους….
«Μια υπέροχη τοιχογραφία, όπου όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ελκυστικοί· αυτό το αλά Φρανσουά Τρυφώ μυθιστόρημα αποσπά κάποια δάκρυα και πολλά χαμόγελα. Κλασική η γραφή; Μα δεν είναι ακριβώς αυτή που διαρκεί και νικά όλες τις μόδες;»
(J.-Ch. B., «Le Figaro Magazine»)
Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο ΕΔΩ ΕΔΩ
Βασιλίκα Σαριλάκη: «Το Fluxus έκλεισε τα 50 και συνεχίζει! Η Ευρώπη τιμά το μακροβιότερο ρεύμα της…»
Posted in Τέχνες, tagged art noise, Fluxus, Βασιλίκα Σαριλάκη, Τα πάντα ρει on 03/08/2012| Leave a Comment »
Βλέπετε τι λέει το Μανιφέστο του Maciunas; “Να απαλλάξουμε τον κόσμο από την μπουρζουάδικη αρρώστια, από την «διανουμενίστικη” επαγγελματική και εμπορευματοποιημένη κουλτούρα, να απαλλάξουμε τον κόσμο από την νεκρή τέχνη,από την απομίμηση, την τεχνητή τέχνη, την αφηρημένη τέχνη, την τέχνη της αυταπάτης, την μαθηματική τέχνη…και να προωθήσουμε μια επαναστατική παλιρροϊκή ροή μιας ζώσας τέχνης, να προωθήσουμε την ζωντανή τέχνη, την αντι-τέχνη, την πραγματικότητα της μη τέχνης που θα απευθύνεται σε όλους κι όχι μόνο στους κριτικούς, τους επαγγελματίες ή τους ερασιτέχνες…Και να δημιουργήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο πολιτικο- κοινωνικής και πολιτιστικής επαναστατικότητας.”
Το Fluxus απέδειξε πως οι ιδέες είναι συσσωρευτές. Αν τις χειριστείς σωστά αποδεσμεύεις μεγάλη ενέργεια. Τ’ όνομά του (Fluxus = ρέον) το οφείλει στην ιδέα του Ηράκλειτου «Τα πάντα ρει». Μιλάμε λοιπόν για ένα έργο τέχνης «ρευστό», αντισυμβατικό, εφήμερο, αστείο, ευκολονόητο και καμιά φορά «πουληστερό». Στόχοι ήταν: η υπέρβαση του παραδοσιακού πίνακα, των φραγμών επικοινωνίας τέχνης και ζωής, καλλιτέχνη και θεατή. Και το τέλος στον διαχωρισμό ποίησης και μουσικής, εικόνας και γραπτού λόγου.
Διαβάστε όλο το άρθρο της Βασιλίκας Σαριλάκη ΕΔΩ στο Art Noise.
Πολιτισμός & Περιβάλον | Culture & Enviroment 