Τρεις Γυμνοπαιδίες: Ερίκ Σατί – Erik Satie » LesTrois Gymnopédies» / Στιγμιότυπα μιας πνευματικής επικοινωνίας Γιώργου Σεφέρη – Ερίκ Σατί

Ερίκ Σατί/ Erik Satie 1866-1925

Είναι εντυπωσιακό πως ένας Γάλλος πιανίστας σε ηλικία μόνο 22 ετών γνώριζε την Ελληνική Ιστορία και μάλιστα την ετήσια γιορτή των Σπαρτιατών,  διάρκειας δέκα ημερών  «Γυμνοπαιδίαι». Στην τελετή γυμνοί έφηβοι χόρευαν και πάλευαν προς τιμή του Απόλλωνα.

Ο Ερίκ Σατί  μόλις 22 ετών το 1888, δουλεύει πιανίστας στο καμπαρέ «Μαύρος Γάτος» της Μονμάρτρης και συνθέτει τρία έργα για πιάνο, διάρκειας 10 λεπτών,  Les Trois Gymnopédies  ακούστε τις.

Ο ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης ακούει τη σύνθεση του Ερίκ Σατί το 1935 και γράφει τις  δικές του Γυμνοπαιδιές: α) Σαντορίνη β) Μυκήνες. Διαβάστε – Ακούστε τη ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΕΔΩ και τις ΜΥΚΗΝΕΣ ΕΔΩ

 Το 2002 η Πολίνα Ταμπακάκη παρουσιάζει τη μελέτη της με θέμα [«ΓΥΜΝΟΠΑΙΔΙΕΣ» ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ – ΕΡΙΚ ΣΑΤΙ]. Διαβάστε μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση για το εξαιρετικό βιβλίο της κας ΤαμπακάκηΕΔΩ.

[Μεταγραφή – Παρτιτούρα για κιθάρα  Erik Satie:Γυμνοπαιδία Νο2.(του Δημήτρη Ζαφειρέλη)]

Tο έργο του Ερίκ Σατί «LesTrois Gymnopédies» το αγάπησαν αρκετοί συνθέτες και μουσικοί, λογοτέχνες, ποιητές συγγραφείς. Στην Ελλάδα εκτός από το Γιώργο Σεφέρη που έγραψε τη «Σαντορίνη» και τις «Μυκήνες» ακούγοντας Γυμνοπαιδιές,  έγιναν μεταγραφές για κιθάρα από τον Δημήτρη Ζαφειρέλη (προφανώς και από  άλλους ) αλλά και από το συνθέτη Νίκο Ξυδάκη που συμπεριέλαβε το θέμα στις συναυλίες του «Συνέβη στην Αθήνα».

Ο Ερίκ Σατί εκτός από την Ελληνική λέξη «Γυμνοπαιδίες» χρησιμοποίησε λίγο αργότερα (1893) και τη λέξη ΓΝΩΣΗ (Gnossiennes) για μια επόμενη σύνθεσή του (θα επανέλθουμε όμως για το θέμα αυτό).

ΜΕ ΓΝΩΣΗ – ΕΛΠΙΔΑ – ΔΥΝΑΜΗ – ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ – ΜΕΛΩΔΙΚΑ – ΠΟΙΗΤΙΚΑ- ΕΡΩΤΙΚΑ ΤΟ 2013

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 23/7/2014 ΕΔΩ

Στα 22 του χρόνια, ο Σατί συνθέτει τρία έργα για πιάνο (που έμελλε να γίνουν τα πιο γνωστά του), «Les Trois Gymnopédies», ανακαλώντας την ετήσια γιορτή των Σπαρτιατών, «Γυμνοπαιδίαι»· επρόκειτο μάλλον για το τελευταίο στάδιο της αγωγής στη Σπάρτη, όπου γυμνοί έφηβοι και γυμνά παιδιά εκτελούσαν γυμναστικές ασκήσεις, αναπαριστώντας ρυθμικά κινήσεις της πάλης. Την πρώτη και την τρίτη από τις «Gymnopédies» του Σατί ενορχηστρώνει μερικά χρόνια αργότερα, το 1897, ο αγαπημένος του φίλος, και ήδη δημοφιλής, Κλωντ Ντεμπυσύ (ο οποίος θεωρούσε ότι η δεύτερη δεν μπορεί να ενορχηστρωθεί).

Read Full Post »

Γεώργιος Σεφέρης: Σαν σήμερα, στις 29 Φεβρουαρίου 1900, γεννήθηκε ο Γιώργος Σεφέρης

[Η κηδεία του Σεφέρη, 1971

Ξεφυλλίστε ΕΔΩ το σχετικό φάκελο για τον ποιητή.

Read Full Post »

Γιώργος Σεφέρης ποιητής και πολίτης/ (Έκθεση πολυμέσων: 16 Νοεμβρίου – 20 Δεκεμβρίου 2000)

Πώς άραγε πρέπει να οργανώνεται μια έκθεση πολυμέσων για ένα ποιητή, αν φυσικά υπάρχει λόγος για μια τέτοια έκθεση; Τι μπορεί, τελικά, να εκτεθεί από το έργο ενός ποιητή ως θέαμα, ή ως ακρόαμα; Και τι, κατά συνέπεια, σκέφτονται οι οργανωτές της να προσφέρουν στο κοινό που θα την επισκεφθεί; Η μοίρα των νεκρών ποιητών, λησμονημένων ή μη, δεν διαφέρει από τη μοίρα των προσώπων εκείνων, που «λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας, αυτών που απέμειναν σκιές κυμάτων και στοχασμοί», σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του ποιητή στον «Βασιλιά της Ασίνης». Τα πρόσωπα έχουν χαθεί αναπότρεπτα και ό,τι απομένει είναι η εντάφια προσωπίδα τους: μαλαματένια ή όχι, αδιάφορο. «Κάτω από την προσωπίδα ένα κενό». Μέχρι εκεί επομένως μπορούμε να προχωρήσουμε. Αυτό μπορούμε να αγγίξουμε και να δούμε: τα απομεινάρια του έργου τους. Κάτω από αυτά τα θαυμαστά, ενδεχομένως, απομεινάρια δεν υπάρχει τίποτε. «Ή μήπως δεν έχει απομείνει τίποτε παρά μόνο το βάρος, η νοσταλγία του βάρους μιας ύπαρξης ζωντανής.» Η εικόνα της μορφής έχει παντελώς μαρμαρώσει. Έχει χαθεί το πρόσωπο. «Ο ποιητής ένα κενό».
Αυτή η νοσταλγία βαραίνει πάνω σ’ αυτή την έκθεση. Αυτή την νοσταλγία ως προσωπική, δημιουργική εμπειρία του καθενός επιζητεί το θέαμα και το ακρόαμα της έκθεσης. Νοσταλγία και νόστος. Προσώπων, τόπων, χρόνων. Μνήμη για ό,τι έχει περάσει, αλλά όχι άγονη εμμονή στο περασμένο. Ποτέ δεν θα μπορούσε να συμβουλεύσει κάτι τέτοιο ο ποιητής. Ίσα ίσα. Το αντίθετο πρεσβεύει. Τη φλόγα. Την καθαρτήρια και αναγεννητική. – Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Περισσότερα ΕΔΩ.

Read Full Post »

Ο Νίκος Ξυλούρης (30 χρόνια μετά), το Στούντιο Λήδρα και ο Στρατής ο Θαλασσινός…

Νίκος Ξυλούρης 1936-1980

Εδώ ακούσαμε για πρώτη φορά το Νίκο Ξυλούρη, το Θέμη Ανδρεάδη, το Σταύρο Πασπαράκη κ.ά. στη διάρκεια της χούντας

Πολλές αναφορές και ενδιαφέρουσες αναρτήσεις σήμερα στο διαδίκτυο για το Νίκο Ξυλούρη, Στο RsΒ επιλέξαμε να παρουσιάσουμε μόνο ορισμένα, ίσως όχι και τόσα γνωστά, στοιχεία  για τη ζωή, την ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη αλλά και την περιγραφή της περιόδου της χούντας, μέσα στην οποία έγινε γνωστός στους Αθηναίους και σ΄ όλη την Ελλάδα.

1. Νίκος Ξυλούρης, τα πρώτα βήματα, από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. – Υπάρχουν επίσης πολλά βιογραφικά στοιχεία.
2. Το «Στούντιο Λήδρα του Μαρκόπουλου» στην οδό Κέκροπος στην Πλάκα. Ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος παρουσίαζε το έργο του στη διάρκεια της χούντας με ερμηνευτές το Νίκο Ξυλούρη, το Θέμη Ανδρεάδη, τη Μαρία Δημητριάδη, το Σταύρο Πασπαράκη (και ζωγράφο)  κ.ά. Αξίζουν συγχαρητήρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο που ενοικίασε το χώρο αυτό  (1994) και διατήρησε την ιστορική κληρονομιά.
3. Το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη «Ο Στρατής ο Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους» σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου και με ερμηνευτή το Νίκο Ξυλούρη. Μέρος Α’, Μέρος Β΄.

«Δεν έχει ασφοδίλια,/ μενεξέδες, μήτε υάκινθους· /πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους,/ οι πεθαμένοι ξέρουν μόνο τη γλώσσα των λουλουδιών….» Οι πρώτοι στίχοι του Στρατή του Θαλασσινού..

Read Full Post »