Κυκλοφορεί ο Κινηματογράφος 2014 |

[Μια ξεχασμένη ανάρτηση που δεν έγινε στην ώρα της]

Για μια ακόμη χρονιά, οι Έλληνες κριτικοί κινηματογράφου – μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου – ανέδειξαν την καλύτερη ελληνική και ξένη ταινία που προβλήθηκαν στις αίθουσες της χώρας μας το 2014.

Το Μικρό ψάρι του Γιάννη Οικονομίδη και η Nebraska του Αλεξάντερ Πέιν αναδεικνύονται ως οι καλύτερες ταινίες μιας χρονιάς, όπου προβλήθηκαν 284 ξένες και 46 ελληνικές παραγωγές. Σύμφωνα, με το αναλυτικό box office του Δημήτρη Κολιοδήμου, το 2014 κόπηκαν 8.532.699 εισιτήρια για τις ξένες και 411.380 εισιτήρια για τις ελληνικές ταινίες.

Η ψηφοφορία, το box office καθώς και μια πλήρης επισκόπηση της κινηματογραφικής χρονιάς που πέρασε περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στην ετήσια έκδοση Κινηματογράφος 2014, που κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου.

Στο αλμανάκ, που κυκλοφορεί ανελλιπώς από το 1993 κι αποτελεί τη μοναδική καταγραφή της κινηματογραφικής μας πραγματικότητας στην ελληνική βιβλιογραφία, περιλαμβάνονται: όλες οι ταινίες που προβλήθηκαν στις αίθουσες με την κριτική τους, ένας ιδιαίτερα κατατοπιστικός απολογισμός της χρονιάς από τον Νίνο Φένεκ Μικελίδη.

Τα βιβλία που αφορούν τον κινηματογράφο και τα πρόσωπα του από τον Δημήτρη Καλαντίδη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας. Τους ανθρώπους του σινεμά που «έφυγαν» από κοντά μας με ένα πλήρες in memoriam από τον κριτικό Νίκο Τσαγκαράκη. Φέτος αποτίνουμε φόρο τιμής στον καλό συνάδελφο Γιάννη Δεληολάνη.

Επίσης, ανταποκρίσεις από τα περισσότερα ελληνικά και ξένα κινηματογραφικά φεστιβάλ καθώς και μια καταγραφή των βραβείων των κινηματογραφικών ακαδημιών παγκοσμίως (Όσκαρ, Χρυσές Σφαίρες, Σεζάρ κ.ά.). Τέλος, αναδεικνύονται οι δράσεις, τα βραβεία και τα πρόσωπα που τίμησε η Π.Ε.Κ.Κ. στη διάρκεια της χρονιάς.

Γράφουν οι: Ανδρέας Τύρος, Νίνος Φένεκ Μικελίδης, Δημήτρης Κολιοδήμος, Νίκος Αρτινός, Στράτος Κερσανίδης, Δημήτρης Χαρίτος, Ιφιγένεια Καλαντζή, Δημοσθένης Ξιφιλίνος, Νέστορας Πουλάκος, Ρόμπυ Εκσιέλ, Ιωσήφ Πρωιμάκης, Δημήτρης Καλαντίδης, Νίκος Τσαγκαράκης, Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου. Την αρχισυνταξία κρατάει ο Νέστορας Πουλάκος.

ΠΗΓΗ ΕΔΩ – το site της Π.Ε.Κ.Κ. ΕΔΩ

Γεωργία Λαλέ/ Georgia Lale το 2ο συνοδό της σημαίας έργο στον ίδιο χώρο… τα 22 σπιτάκια

Στην έκθεση «Η Ενοχή της Γειτονιάς», εκτός από τη ροζ «σημαία» που οι πάντες γνωρίζουν, συνοδό έργο ήτανί ένα πάπλωμα με 22 σπιτάκια – «κάθε σπίτι είναι αφιερωμένο σε μια γυναίκα που έγινε θύμα γυναικοκτονίας το 2022. Κάθε σπιτάκι έχει την ημερομηνία θανάτου της γυναίκας, το όνομά της, την τοποθεσία όπου πέθανε, την ηλικία της, αν είχε παιδιά. Προκαλεί εντύπωση το εύρος της ηλικίας, από 17 χρόνων μέχρι 93 ετών». Διαβάστε ΕΔΩ ΕΔΩ.

L’Origine du monde – H Προέλευση του κόσμου, 1866 / με αφορμή το έργο της Georgia Lale «Neighborhood Guild»

Gustave Courbet, L’Origine du monde, 1866, huile sur toile, H. 46,3 ; L. 55,4 cm. , Dation, 1995, © Musée d’Orsay, Dist. RMN-Grand Palais / Patrice Schmidt [ΕΔΩ]

Η φωτογραφία είναι από το Μουσείο Ορσέ στο Παρίσ - έργο του ρεαλισή ζωγράφου Γκυστάβ Κουρμπέ. [ΕΔΩ]

Η ανάρτηση έγινε στις 19 Δεκεμβρίου 2023 με αφορμή το έργο της Γεωργίας Λαλέ και τη συζήτηση που έγινε με την Ελληνική σημαία.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΑΛΕ Neighborhood Guild ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΔΩ.

H Γεωργία Λαλέ δεν περιγράφει τον τίτλο του έργο της, η γνώμη μου όμως είναι ότι προέρχεται από το κίνημα γειτονιάς που ξεκίνησε στην Νέα Υόρκη το 1866 [ΕΔΩ]

Κ.Φωτ.

Που βρίσκονται σήμερα οι μούσες τις Ομόνοιας;

[Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση Οι εννέα Μούσες στο Λούβρο αλλά και στην Πλατεία Ομονοίας το 1930 (εκτός της Καλλιόπης) [ΕΔΩ]]

[Οι τέσσερις από τις οκτώ μούσες στην Καρδίτσα |Φωτογραφία – ΠΗΓΗ ΕΔΩ]

Οι Μούσες της Ομόνοιας αν και δημιουργήθηκαν από επώνυμους γλύπτες τελικά δεν άρεσαν και απομακρύνθηκαν από την πλατεία. Τέσσειρις από τις οκτών μεταφέρθηκαν στην Καρδίτσα, δύο στις Καρυές Λακωνίας , δύο στην Αμοργό και η ένατη καταστράφηκε.

Η ανάρτηση αυτή, καθώς και η προηγούμενη, έγινε για κυρίως για να θίξει το «ράβε ξήλωνε» και τις περιπέτειες της Πλατείας Ομονοίας.

Όποιος/α επιθυμεί να μάθει περισσότερα ας ανατρέξει στα πολλά ιστολόγια του διαδικτύου. Προτείνουμε τα εξής:

ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ [ΕΔΩ] | SL press [ΕΔΩ] | ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ [ΕΔΩ]

Οι εννέα Μούσες στο Λούβρο αλλά και στην Πλατεία Ομονοίας το 1930 (εκτός της Καλλιόπης)

Sarcophage des muses | 150 / 160 (3e quart IIe s. ap. J.-C.) | Lieu de création : Rome |
Lieu de découverte : Rome (Via Ostiensi, Vigna Monciatti) | Département des Antiquités grecques, étrusques et romaines [LINK]

Σαρκοφάγος των Μουσών 150 / 160 (3ο τέταρτο 2ος αιώνας μ.Χ.) | Τόπος δημιουργίας: Ρώμη – Τόπος ανακάλυψης: Ρώμη (Via Ostiensi, Vigna Monciatti) | Τμήμα Ελληνικών, Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων [LINK] Προσέξτε τις φωτογραφίες στο κάτω μερος της παρουσίασης του εκθεσιακού αντικειμένου.

---

Οι 8+1 Μούσες στην Ομόνοια, 1935. Τα ονόματα τους είναι: Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολυμνία, Ουρανία + Καλλιόπη. [Πληροφορίες γενικά για τις ενέα Μούσες ΕΔΩ]

Στην παραπάνω φωτογραφία, του 1935, βλέπουμε την Πλατεία Ομονοίας και την είσοδο/έξοδο του σταθμού από την πλευρά των Οδών Πειραιώς και Αθηνάς. Δεσπόζουσα θέση έχουν οι κολώνες περιματρικά της πλατείας. Οι οκτώ κολώνες (βλέπουμε πέντε, οι άλλες τρεις ήταν προς τις Οδούς Σταδίου και Πανεπιστημίου) είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά της πλατείας ως καμουφλάζ των αεραγωγών του υπογείου ηλεκτρικού σταθμού της Ομόνοιας το 1930.

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023) | Δύο δράσεις Παγκόσμιας εμβέλειας και αναγνώρισης (Ζ + Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης)

Για το συγγραφέα και διανοούμενο Βασίλη Βασιλικό έχουν γραφτεί και θα ειπωθούν πολλά. Δεν έχει νόημα να επαναλάβουμε ή να αναδημοσιεύσουμε κριτικές, παρουσιάσεις και αναφορές για το συγγραφικό, κοινωνικό και πολιτικό έργο του.

Η μεγάλη εικόνα που θέλουμε να διασώσουμε μέσα από τον μεγάλο όγκο των πληροφοριών είναι δύο μόνο παρεμβάσεις με Παγκόσμια εμβέλεια για Παγκόσμια αναγνώριση:

Επιστολές της Ρόζας Λούξεμπουργκ | Τα «Γράμματα από τη φυλακή» στην Ελλάδα [Ημερομηνίες – Εκδότης – Αποστολέας – Παραλήπτης – Θέμα – Σχόλια]

Περί επιστολών της Ρ.Λ. (γενικά): Η επαναστάτρια και θεωρητικός Ρόζα Λούξεμπουργκ/ Ρ.Λ. (1871 – 1919) έγραψε περίπου 2.800 επιστολές, καρτ ποστάλ και τηλεγραφήματα. Οι επιστολές της παρουσιάζονται σε επτά τόμους από τον εκδοτικό οίκο Dietz Berlin, του Ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ» με τίτλο Luxemburg – Gesammelte Briefe https://tinyurl.com/yx3njdec .

CNSMD de Lyon Das Berliner Requiem | Requiem Μουσική : Kurt Weill Κείμενο : Berthold Brecht | Η μπαλάντα του Βερολίνου – Για το πνιγμένο Κορίτσι και Επιτάφιος για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ

Η επιλογή της παρουσίασης από την National High Conservatory Of Music And Dance Of Lyon/ CNSMD του κλασικού και πολυσυζητημένου έργου Das Berliner Requiem/ Το Ρέκβιεμ του Βερολίνου έγινε επειδή συνδυάζει τη μουσική και το χορό. Υπάρχουν και άλλες εξαιρετικές εκτελέσεις χωρίς χορό όπως αυτή [https://youtu.be/UvlBIS2XmLI?feature=shared.

Συνοπτική παρουσίαση του έργου από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ.

Το Ρέκβιεμ του Βερολίνου (γερμανικά: Das Berliner Requiem ) είναι μια σύνθεση του 1928 για τενόρο, βαρύτονο και χορωδία τριών ανδρικών φωνών και ορχήστρα του Kurt Weill σε ποιήματα του Bertolt Brecht . Το έργο είχε παραγγελθεί από το Reichs-Rundfunk-Gesellschaft που σκόπευε να μεταδώσει το έργο σε όλους τους σταθμούς του. Ωστόσο, ο Μπρεχτ δεν τήρησε τη συμβατική του υποχρέωση να δείξει τα ποιήματα στον αναθέτοντα φορέα για εκ των προτέρων έγκριση και το περιεχόμενο, μέρος του οποίου ήταν αφιερωμένο στη Ρόζα Λούξεμπουργκ , οδήγησε σε αρκετούς σταθμούς να απαγορεύσουν την παράσταση.

Ο Νίκος Καζαντζάκης για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ – «Η κραυγή της…»

«Δεν ήταν μια γυναίκα που φώναζε – ήταν η κραυγή, η σημερινή, ολάκερης της Γης.Κατέβαινα το βουνό ταραγμένος. Τα δάκρυα είχαν τιναχτεί από τα μάτια μου. Πώς όταν είδα τη γυναίκα τούτη στη μακρινή πολιτεία να φωνάζει, απάνω στο τραπέζι, μικρή, αδύναμη κι άσκημη, πώς να μη χυθώ να σφίξω το χέρι της και να πάω μαζί της!» | Περισσότερες πληροφορίες στο «H Ρόζα Λούξεμπουργκ και η φύση (1871 – 1919) | RS LXMBRG AND THE NATURE» [ΕΔΩ]

Ο Νίκος Καζαντζάκης – «Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ »

Σύμφωνα με την μνημειώδη εργασία του Άλκη Ρήγου (ΕΦΣΥΝ 20.02.2019) «Η κόκκινη Ρόζα στην ελληνική βιβλιογραφία» το κείμενο για τη Ρόζα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ηλύσια» (τεύχ. Α΄, Αθήνα 1927). Γράφει ο Άλκης Ρήγος «Την ίδια εποχή δημοσιεύεται στο περ. «Ηλύσια» (τεύχ. Α΄, Αθήνα 1927) κείμενο του Ν. Καζαντζάκη «Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ», αναδεικνύοντας την ευρύτερη απήχηση που είχε το έργο και η πολύμορφη προσωπικότητα και πράξη τούτης της ασυμβίβαστης γυναίκας στους πιο ευαίσθητους δέκτες των εξελίξεων του Μεσοπολέμου. Στις «Επιστολές στη Γαλάτεια», μάλιστα, ο Καζαντζάκης αναφέρει ότι από το 1922 αγοράζει όλα της τα βιβλία συλλέγει κάρτες της αλληλογραφίας της, στοχεύοντας στη μετάφρασή τους στα ελληνικά (Επιστολή 33, σσ. 83-84, εκδ. Δίφρος, Αθήνα 1958). Πρόθεση που, όπως και τόσες άλλες του μεγάλου Κρητικού, έμεινε χωρίς συνέχεια.»

Διαβάζουμε το Νίκο Καζαντζάκη:

«Κίνησα το πρωί για τον Διόνυσο, στην Πεντέλη. Κρατούσα τα “Γράμματα” της Ρόζας Λούξεμπουργκ (προφανώς εννοεί τα Γράμματα από τη φυλακή) κι ήθελα να τα διαβάσω ψηλά στη μοναξιά, κάτω από τα πεύκα. Γυάλιζε ο αέρα ακίνητος κι άστραφτε σαν ατσάλι· απάνω του, σαν ξόμπλια σμαλτωμένα, τα δέντρα, οι πεταλούδες, τα σπίτια των ανθρώπων. Η Πεντέλη μπροστά μου, η μάνα, με τον ανοιχτό πληγωμένον κόρφο, που είχε γεννήσει τους Θεούς ζερβά μου ο Πάρνης γαλάζιος και τραχύς. Μύριζε το θυμάρι, η αφάνα· οι βελόνες των πεύκων, διχαλωτές, έσταζαν τον ήλιο.

Αρχαιολογικό Κτηματολόγιο| Περιηγηθείτε στα Ελληνικά Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς UNESCO

Αφιερώστε λίγο από το πολύτιμο χρόνο σας και περιηγηθείτε στο Εθνικό Αρχείο Μνημείων.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΔΩ