[Φωτογραφία: Γιάννης Βέλλης]
Κάποτε ένα ωραίο τοπίο θα προκαλούσε τον ενθουσιασμό αλλά και πληθώρα συναισθημάτων του κοινού σε έναν εκθεσιακό χώρο ή ένα φωτογραφικό λεύκωμα.
Σήμερα, με την εύκολη – σχετικά πάντα – εμπορική διάθεση ή εκμετάλλευση ενός έργου δημιουργείται ένα πρόβλημα που τίθεται πολύ εύκολα στο ποιο κάτω ερώτημα: Πόσο η ρεαλιστική απεικόνιση στη φωτογραφία επηρεάζεται από την ιδιοκτησία, δημόσια ή ατομική;
Το ερώτημα αυτό, όσο κι αν φαντάζει εξωφρενικό στην πρώτη του ανάγνωση, καθημερινά αποδεικνύεται…πραγματικότητα.
Ο φωτογράφος συχνά βρίσκεται αντιμέτωπος όχι με την κριτική της ποιότητας του έργου του αλλά με την θεματική του, στο μέρος που αφορά την ιδιοκτησία που εικονίζεται.
Πολλές φορές «τρέχει» στα δικαστήρια για να δικαιολογήσει το δημιούργημά του, που σε κάποιο μέρος του περιέχει ένα δημόσιο ή ιδιωτικό κτήμα που βοηθάει τη σύνθεση. Όμορφο μεν αλλά μέρος μιας ιδιοκτησίας η οποία του δημιουργεί με τη συμπεριφορά των ιδιοκτητών μύρια προβλήματα.
Αγνοώντας τη μεριά του καλλιτέχνη και κινούμενη μόνο στα στενά πλαίσια του εμπορίου και της εκμετάλευσης, με την πρώτη του επιτυχία «αναζητεί» μια παχυλή και αδικαιολόγητη αποζημίωση…
Είναι δυνατόν να διώκεται ο δημιουργός φωτογράφος, έστω κι αν στις περισσότερες περιπτώσεις αθωώνεται, που επιδιώκει μέσα από την φωτογραφική του ματιά να δώσει τον κόσμο, το περιβάλλον του, σε μια ή περισσότερες φωτογραφίες; Ή πρέπει να γίνει αφαιρετικός, απροσδιόριστος, κλεισμένος σε ένα studio με τα νομικά χαρτιά του «προϊόντος» έτοιμα για υπογραφή – μέσω δικηγόρων – ώστε να αποφύγει θλιβερές και απρόβλεπτες…συνέχειες και συνέπειες;
Γιάννης Βέλλης (περισσότερα για το συγγραφέα και φωτογράφο ΕΔΩ και ΕΔΩ)
Σχολιάστε